Realizm (Gerçekçilik)

"Yaşamı ve doğayı olduğu gibi aktarmak" çabasında olan bu görüş, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da romantizme tepki olarak ortaya çıkmıştır. Bu akım gerçeği olduğu gibi aktarmayı ilke edinmiştir.

Gustave Flaubert'in "Madame Bovary" (1857) romanı realizmin ilk örneği sayılır.

İlkeleri

• Birinci özelliği gerçekçiliktir.
• Gözleme önem verilmiş, belgelerden yararlanılmıştır.
• "Sanat, sanat içindir." ilkesi benimsenmiştir.
• Mekan ve çevre tasvirine önem verilmiştir.
• Çevre betimlemeleri kişilerin psikolojilerini yansıtmak için yapılmıştır.
• Sağlam, açık, yapmacıksız, titiz, söz oyunlarından uzak bir üslup kullanılmıştır.
• Nesnellik ön plandadır.
• Olaylar oldukça sınırlandırılmıştır.
• Sanatçılar, yapıtlarına duygularını katmamıştır.
• Günlük olaylar, sıradan kişiler edebiyatın içine girmiştir.
• Konular günlük yaşamdan alınır. Yaşanan ve gözlenen gerçek tüm çıplaklığıyla anlatılır. 
• Çağdaş yaşamı, toplumsal çevreyi gerçekçi ve eksiksiz vermeyi amaçlamışlardır.
• Realizm zamanla farklı yorumlanmış, yeni biçimlere bürünmüştür:            a. Eleştirel Gerçekçilik                                                                        b. Toplumcu (Sosyalist) Gerçekçilik

Temsilcileri:  Balzac, Stendhal, Flaubert, Dostoyevski, Tolstoy, Çehov, Gogol, Charles Dickens, Ernest Hemingway, Daniel Defoe, Jack London, Mark Twain, George Eliot, J. Steinbeck, Turganyev, M. Gorki, Herman Melville

Realizmden etkilenen Türk sanatçılar:  Recaizade Mahmut Ekrem, Samipaşazade Sezai, Nabizade Nazım, Halit Ziya Uşaklıgil, Mehmet Rauf, Refik Halit Karay, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Reşat Nuri Güntekin, Memduh Şevket Esendal, Sait Faik Abasıyanık, Halide Edip Adıvar...

Kaynaklar

LYS Edebiyat, Limit Yayınları

11. Sınıf Türk Edebiyatı, Editör Yayınevi