Kıta

• Sözlükte “parça, kısım” anlamına gelen kıta, en az iki beyitten oluşan bir divan şiiri nazım biçimidir.
• İkiden fazla beyitten oluşan kıtalara kıta-ı kebire (büyük kıta) adı verilir.
• Beyit sayısı genellikle 2-12 arasındadır.
• Gazele benzer ancak matla beyti yoktur.
• Uyak düzerni ab-cb-db... biçimindedir.
• Genellikle mahlas kullanılmaz.
• Konuları yergi, nükte, övgü, hayat görüşü, hikmet, önemli bir düşünce... olabilir.
• Bu nazım biçimiyle muamma, tarih, lügaz ve hicviye yazılır. Bu tür kıtaların herhangi bir beytinde mahlas kullanılabilir. 
• Kıtanın beyitlerle yazılan nazım şekillerinden ayrılmasını sağlayan en belirgin özelliği, birinci beytinin mısralarının aynı kafiyede olmaması ve genellikle bütün beyitlerinde aynı konunun ele alınmasıdır. 
• Kıtalar divanlarda “mukattaât” veya “kıtaât” başlığı altında toplanmıştır.
• Eski Türk edebiyatında hemen her şair kıta yazmış ve bunlara divanında yer vermiştir.

Kıta

İlm kesbiyle pâye-i rif'at

Ârzû-yı muhâl imiş ancak

Aşk imiş her ne var âlemde

ilm bir kîl ü kâl imiş ancak

Fuzuli

Günümüz Türkçesiyle

İlim yoluyla yücelmek

Gerçekleşmesi mümkün olmayan bir arzuymuş

Bu dünyada her ne var ise aşkmış

İlim de yalnızca boş bir lafmış

Kaynaklar

LYS Edebiyat, Limit Yayınları

İslam Ansiklopedisi

https://www.turkedebiyati.org/kita_nazim_sekli.html