Parnasizm (Şiirde Gerçekçilik)

Parnas sözcüğü Yunanistan'da bir dağa verilen Parnassos adından gelir. Esin (ilham) perilerinin bu dağda bulunduğu, şairlerin bu bölgede yaşayıp şiirlerini yazdıkları öne sürülmüştür. 

Parnasizm, 1886'da Fransa'da "Parnas" adlı derginin yayımlanmasıyla ortaya çıkan bir şiir akımıdır. 

Parnasizm, realizmin şiire yansımış şeklidir. "Şiirde gerçekçilik"tir. Romantik şiire bir tepkidir.

İlkeleri

• "Sanat için sanat" ilkesi benimsenmiştir.
• Seçkin kişilere seslenmişlerdir.
• Dış gerçeği betimlemiş, "tasvirci şiir" anlayışını benimsemişlerdir.
• Duygudan çok düşünceye dayalı şiir anlayışını benimsemiştir.
• Ölçü, uyak ve ritim-müzik önemsenmiştir.
• Biçim güzelliğine önem verilmiş, biçimde kusursuzluk aranmış, en çok "sone" nazım biçimi kullanılmıştır.
• Şiirde yarar değil , güzellik aramışlardır.
• Mitoloji (Bir ulusa, bir dine, özellikle Yunan, Latin uygarlığına ait mitlerin, efsanelerin bütünü) ve egzotik temalar işlenmiştir.

Temsilcileri

Gautier
Lisle
Prudhomme
J. Maria de Heredia

Banville

Coppee

Türk Edebiyatında Parnasizmin Temsilcileri

Tevfik Fikret

Cenap Şahabettin

Yahya Kemal Beyatlı

Kaynaklar

LYS Edebiyat, Limit Yayınları

10. Sınıf Türk Edebiyatı, Editör Yayınevi