Tevhit: Allah'ın Birliğini ve yüceliğini, azamet ve kudretini anlatan şiirlerdir.
Münacaat: Allah'a yalvarış, yakarış demektir. Edebiyatta konusu Tanrı'ya yakarış olan şiirler bu adla anılır. Nesir (düzyazı) biçiminde olanlara tazarruname denir.
Naat: Hz. Muhammed'i övmek, ona yalvarıp şefaat dilemek için yazılan şiirlerdir. Fuzuli'nin "Su Kasidesi" bu türün en önemli örneğidir.
Methiye: Bir kimseyi övmek için yazılan şiirlerdir. En güzel örneklerini Nefi yazmıştır.
Fahriye: Şairin kendi üstünlük ve erdemlerini anlattığı şiirlere denir. Türk edebiyatında en önemli fahriye yazarı Nefi'dir.
Hicviye: Bir kişi veya kurumu; toplum veya olayı yermek için yazılan şiirlerdir. Nefi en önemli hiciv şairidir.
Mersiye: Bir kimsenin ölümü üzerine duyulan üzüntü ve acıyı anlatmak için ölüyü över nitelikte yazılan şiirlerdir. Baki'nin "Kanuni Mersiyesi" bu türün önemli bir örneğidir.
Mevlit: Hz. Muhammed'in doğumu başta olmak üzere hayatı, mucizeleri, gazaları, ahlakı, vefatı ve hilyesini övgü ile anlatan şiirlerdir. Manzum olup mesnevi biçiminde yazılır.
Hilye: Başta Hz. Muhammed olmak üzere diğer peygamberler ve dört büyük halifenin iç ve dış güzellikleri ile örnek davranışlarını anlatan yapıtlardır.
Lügaz: Manzum bilmece demektir. İnsan ismi dışında kalan her şeyin özelliklerini söyleyerek ne olduğunun bilinmesini istemek için düzenlenen bilmecelerdir.
Muamma: Bir ad sorulacak biçimde düzenlenmiş manzum bilmecelere denir.
Kaynak: LYS Edebiyat, Limit Yayınları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder